Ἀττικίζωμεν / Loquamur Latine!
Χαίρετε. Ἐθαύμασά ποτε εἰ τυγχάνοιεν ἐνθάδε ὄντες τινὲς βουλόμενοι γυμνάζεσθαι διαλεγόμενοι ἑκατέρᾳ γλώττᾳ, ὡς ἔφασαν οἱ παλαιοί, ἢ μίᾳ αὐτῶν, ἄλλως τε καὶ ἐν ταῖς ἀκαδημίαις αἱ ἀρχαῖαι γλῶτται διὰ διαλόγου ἢ ῥητοῦ ἢ γραπτοῦ σπανίως μελετᾶσθαι εἰώθασιν.
Τί μὲν πράττεις σύ, πότερον μανθάνεις ἤ τι ἐργάζῃ; Τίνος ἕνεκα μανθάνεις τὴν Ἑλληνικὴν γλῶτταν (ἤτοι τὴν Λατίνην);
Ἔγωγε δὲ εἴκοσι καὶ δύο ἔτη γεγονὼς ἐν ὀγδόῳ ἑξαμήνῳ (Semester, ἀπὸ τοῦ τῆς νέας Ἑλληνικῆς "εξάμηνο") διδάσκομαι τὴν διδασκαλίαν (Lehramt) τῆς τε μαθηματικῆς καὶ τῆς Λατίνης γλώττης καὶ τῆς (ἀρχαίας) Ἑλληνικῆς ἐν τῇ ἐν Ἑρβιπόλει ἀκαδημίᾳ ἐπιθυμούμενος μανθάνειν ὡς πλείστας γλώττας, ὅπερ πολλάκις δὴ κωλύεσθαι τῇ τῆς μαθηματικῆς μαθήσει μάλα χαλεπῶς φέρω. Χαίρω δὲ μάλιστα ταῖς ἀρχαίαις γλώτταις ἅτε καλλίσταις δοκούσαις οὐ μόνον τὴν φωνήν, ἀλλὰ καὶ τὴν φράσιν (ἆρ' οὔκ ἐστι περικάλλιστον τὴν φωνὴν ἐκεῖνο τὸ "ἄνδρα μοι ἔννεπε Μοῦσα" Ὁμήρου; ).
Φιλικῶς
Ἴωνος ἤτοι Ἀλέξανδρος
Salvete! miratus sum numqui essent hoc in foro, colloquio qui paululum exerceri vellent usu utriusque linguae, ut dixere veteres, vel unius earum, praesertim cum in universitate antiquae linguae loquendo vel scribendo ad colloquium cottidianum raro exerceri solent.
quid agis tu, studesne an opus aliquod facis? quem ad usum discis sermonem Latinum (vel Graecum)?
equidem viginti duos annos habeo et in octavo nunc semestri studeo mathematicae, linguae Latinae linguaeque Graecae in universitate Herbipolensi, ut magister gymnasii fiam (vel, si quando liceat, magister universitatis), et cupio discere quam plurimas linguas, quod mathematicae quidem studio persaepe prohiberi maxime doleo. placent autem antiquae linguae pulchritudine soni et elegantiâ verborum non modo carminum, sed etiam orationis solutae (legere nuper coepi Ovidii "in nova fert animus", quem librum plurimum diligo).
reverenter
Ionus / Alexander
